💡 Geniet van dat alles kapot gaat

Het besef dat aan alles een eind komt, zorgt er juist voor dat je de waarde en betekenis ervan inziet.

Mijn punt is dit: Omarm de vergankelijkheid. Het besef dat alles kapot gaat, verandert, sterft, wegrot, wordt vernietigd of vergeten wordt, geeft je juist de mogelijkheid om ervan te genieten.

Je eet niet alleen de aardbei uit je tuin omdat je er zin in hebt. Maar ook omdat die anders binnen een paar dagen zal wegrotten. Dus eet op en geniet van die aardbeisappigheid in je mond. Voor extra nagenieteffect:

• Maak er een foto van.

• Zet het op Instagram met de hashtag genieten eronder.

• Vraag tips hoe andere mensen ‘genieten’ van hun tuintje.

Maar even serieus.

Laat vergankelijke gedachten je gemoed niet in somberheid dippen. Probeer de schoonheid ervan in te zien

Dit heb ik niet zelf bedacht overigens. Dit komt van Freud.

Freuds argumenten voor vergankelijkheid

In het korte essay ‘vergankelijkheid’ van Freud betoogt hij waarom vergankelijkheid alles juist waarde en betekenis geeft.

• Schoonheid van de natuur ontstaat juist doordat die in de winter verdwijnt. Op die resten van vernietiging kan die opnieuw tot bloei komen.
• Doordat we beseffen dat we als mens sterfelijk zijn, geeft het juist meer betekenis dat we er zijn.
• De kunstwerken die ons zo beroeren, zullen misschien ooit verdwijnen of vergeten worden. Maar dat neemt niet weg dat ze juist nu zo ons emotionele leven verrijken. Iets hoeft niet eeuwig te bestaan om de volmaaktheid nu in ons te voelen.

Psychotherapeut Irvin Yalom concludeert uit dit essay van Freud dat vergankelijkheid geen vat mag hebben op wat werkelijk van belang is op je emotionele leven.

Yalom gaat daarin verder. Denk veel na over je eigen dood.

Na je dood rimpel je door

Door juist actief na te denken over je eigen vergankelijkheid, raak je gewend aan het idee dat aan alles een eind komt. Ook aan je eigen leven.

Je verzacht deze pijn door te beseffen dat de verbindingen die je met mensen aangaat, voort zullen leven na je dood. Ook al zal je nooit precies weten wat dan precies voortleeft.

Dit noemt hij het rimpelingseffect. Je weet wel. De rimpels die in het water ontstaan als je er een steen in gooit.

Het idee dat we iets van onszelf kunnen nalaten, zelfs zonder dat we dat weten, is een krachtig weerwoord voor al diegenen die beweren dat je eindigheid en vergankelijkheid onafwendbaar tot zinloosheid leiden.

Hij bedoelt niet dat je naam of reputatie zal voortleven. Maar ‘een karaktertrek, een wijsheid, goede raad of troost die wordt doorgegeven aan anderen, of dat nu bekenden of onbekenden zijn.’

Als een rimpel in het water.

Dus, zegt hij, richt je op verbindingen maken met mensen en bouw intieme relaties op.

Zo maak je een diepere verbinding met anderen

Yalom geeft in zijn boekje  Tegen de zon in kijken  een aantal inzichten om intiemere relaties met mensen op te bouwen. Ik geef je er een aantal die op mij diepe indruk maakten: